وبلاگ vdash

ماسودا در این کتاب تاثیر فناوری اطلاعات را بر دنیای کسب و کار بررسی می‌کند و نشان می‌دهد چگونه ماهیت اقتصاد و نیز ساختارها و الگوهای کسب و کار در جامعه اطلاعاتی تغییر کرده است و شیوه‌های مدیریت نیز به موازات آن باید تغییر یابد. او الگوهای مدیریت و کسب و کار را از قرن ۱۹ میلادی مطالعه می‌کند و تغییر روندها را هوشمندانه نشان می‌دهد. سپس تاثیر فناوری جدید را در شکل‌گیری جامعه اطلاعاتی به اجمال مرور می‌کند و مسیرهای محتمل آینده کسب و کار و اقتصاد را تحلیل و الگوهای مدیریت موفق را در این جامعه مطرح می‌کند؛ الگویی که او از آن با تعبیر «الگوی مدیریت ژاپنی» نام می‌برد.

ماسودا تاکید می‌کند جهانی شدن روندی گریزناپذیر است که باعث یکی شدن اقتصاد و صنعت در سطح جهان شده و این روند ادامه خواهد یافت. جهانی شدن سبب تشدید رقابت و ارتقای بهره‌وری می‌شود. در این ساختار اقتصادی جدید، شرکت‌ها و مدیرانی موفق خواهند بود که هرچه بیشتر رقابت‌پذیر باشند و بتوانند تمرکزگریزی داشته باشند و از توانمندی‌های موجود در مکان‌های مختلف به واسطه فناوری اطلاعات و ارتباطات بهره‌مند شوند. از سوی دیگر، هرچه افراد (کارکنان و مدیران) و سازمان‌ها یادگیرنده‌تر باشند، بهره‌وری بیشتری خواهند داشت.
تاثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات با تغییر الگوی فنی‌اقتصادی، معنای و ماهیت کسب و کار را تغییر داده است و به تناسب این تغییر شیوه‌ها و الگوهای مدیریت موفق نیز باید تغییر یابد. نویسنده با مرور تجربه خود در ارزیابی بخش‌های مختلف صنعت و تجارت ژاپن در طول دو دهه، تصویری جامع از الگوی موفق مدیریت ژاپنی ارائه می‌دهد.
در این الگوی مدیریتی محوریت با اطلاعات است. مدیران باید مشتری‌نگر باشند؛ با توجه به اهمیت سرعت در فضای کسب و کار جامعه اطلاعاتی مدیران در حوزه تولید می‌بایست انعطاف‌پذیر باشند و تغییر سریع در ترکیب محصولات را در اولویت قرار دهند.
برخلاف الگوی مدیریت فوردی جامعه صنعتی، ساختارهای مدیریتی در شرکت‌ها باید به صورت افقی و یکپارچه باشد تا بتواند انعطاف داشته باشد. هرگونه تمرکز به معنای مانعی برای موفقیت سازمان است و هوشمندی و تصمیم‌گیری باید به صورت جمعی باشد. همچنین، ساعات کار کارکنان باید انعطاف‌پذیر باشد و به صورت پاره‌وقت و غیرحضوری از نیروهای خارج از سازمان و نیز کارکنان بازنشسته استفاده شود.
یک سیستم ارتباطی یکپارچه تمامی کارکنان و مدیران را با هم مرتبط می‌کند و اعضای سازمان به صورت یک «جامعه فعال و مرتبط» در حال تبادل اطلاعات هستند. همین سیستم امکان انتقال تجارب و بیان ایده‌ها را برای افراد فراهم می‌آورد.. از سوی دیگر باید تحت برنامه مشخص توسعه‌ای که توسط دولت تدوین می‌شود، فعالیت کنند. به عبارت دیگر هماهنگ‌سازی و ارائه چشم‌اندازهای کلان و تنظیم مقررات توسط دولت صورت می‌گیرد و مدیران سازمان‌ها فعالیت‌های خود را در این راستا انجام می‌دهند. تدوین اولویت‌های استراتژیک سازمان نیز بر اساس این چشم‌انداز کلان ملی صورت می‌پذیرد.
رابین منسل (۱۹۹۸) درباره اهمیت تلقی ماسودا از مدیریت در جامعه اطلاعاتی می‌نویسد:«مشخصه متمایز جامعه اطلاعاتی محوریت داشتن اطلاعات در آن است که به معنای به‌کارگیری روزافزون فناوری اطلاعات و ارتباطات در وارد کردن، ذخیره‌سازی، پردازش، توزیع و ارائه اطلاعات است. قدمت این اصطلاح به دهه ۶۰ میلادی بازمی‌گردد که ژاپنی‌ها به ویژه یونجی ماسودا آن را ابداع و دو وجه اجتماعی و فنی برایش تعریف کردند. نقش ماسودا در تدوین نظریه جامعه اطلاعاتی بسیار مهم است و همان‌طور که بعدتر گفته شد، او پدر جامعه اطلاعاتی است. او نشان داد لازمه اطلاعاتی کردن یک جامعه، تغییر بنیادی فرآیندهای مدیریت، سازماندهی، مهارت‌ها و ابزارهای تولید و خدمات است. او وجوه فنی، سازمانی مدیریتی و نهادی فناوری اطلاعات و ارتباطات را به هم پیوند می‌دهد و معتقد است برای درک آثار اجتماعی و اقتصادی فناوری جدید باید همه این وجوه را با هم و به صورت پیوسته در نظر داشت. در رهیافت ماسودا از اطلاعاتی کردن جامعه، اهمیت دانش فنی، قابلیت‌های اجتماعی و خود سخت‌افزارها و نرم‌افزارها در کنار هم مورد توجه قرار می‌گیرد. نظم و ترتیب علمی، فنی و مهندسی و روش‌های مدیریتی به همان اندازه اهمیت دارد که برنامه‌های کاربردی، سخت‌افزارها و نرم‌افزارها و تعامل آنها با شهروندان در چارچوب روابط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی. این موضوع عملا الگوی مدیریت ژاپنی در جامعه اطلاعاتی را شکل می‌دهد؛ الگویی که ماسودا یکی از طراحان اصلی آن است و به صورتی منسجم در کتاب خود آن را شرح داده است.